ช่วงนี้มีผู้ที่สนิทชิดชอบกับผมบางท่าน ตักเตือนผมด้วยความเป็นห่วงว่าผมเริ่มจะล้ำเส้นแล้วนะ ทำไมถึงไปกระทบโน่นกระแทกนี่ไปเรื่อย ไม่ว่าจะเรื่องขุดลอกคูคลองหรือคอนกรีต ทำไมต้องไปท้าเขาบ้าง ต้องไปแช่งเขาบ้าง เดี๋ยวจะเจอดีนะ ผมก็ขอบคุณในความห่วงใย และตอบกลับไปว่า
ในหลายสิบปีที่ผ่านมานั้น การแก้ปัญหาเรื่องน้ำที่ผ่านมา เป็นการสร้างปัญหาให้กับชุมชนมากกว่า เพราะเขายิ่งทำยิ่งแก้ชุมชนยิ่งเดือดร้อน แต่พูดไม่ได้ เมื่อเจอฝายมีชีวิตทำให้ผมมั่นใจที่สุดว่า นี่คือการแก้ปัญหาเรื่องน้ำที่สมบูรณ์แบบที่สุด แต่ผมก็ยังเห็นว่าผู้มีอำนาจในการแก้ปัญหา ยังไม่เข้าใจ และเมินเฉยต่อเรื่องนี้ ผมได้พูดได้เขียนมาหลายที่หลายตอน แต่ก็เหมือนตักน้ำรดหัวสาก
ผมจึงตัดสินใจว่าถ้าปล่อยให้เป็นแบบนั้นไปเรื่อย บ้านเมืองของเราจะยิ่งแย่ลง จึงตัดสินใจพูดกันแรงๆบ้าง เพราะเราเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ชาวบ้านเดือดร้อนเรื่องน้ำ แล้วเรายังปล่อยให้ผู้มีอำนาจแก้ปัญหาแบบไม่รับผิดชอบ ทั้งๆที่เรารู้วิธีแก้ปัญหา แล้วทำไมถึงไม่พูดให้ท่านเหล่านั้นได้รู้ได้เห็นได้ยิน
ถ้าใครจะหาว่าผมชอบระรานเที่ยวหาเรื่องผมก็ไม่เถียง แต่ในใจของท่าน ท่านยินดีด้วยหรือที่ปล่อยให้ชาวบ้านเดือดร้อนจากการการะทำของคนที่ท่านต้องเกรงใจ หรือเคยมีบุญคุณกับท่าน ท่านแน่ใจหรือว่าท่านภูมิใจในความคิดนี้
ผมขอพูดอีกครั้งว่าฝายมีชีวิตคือการยกระดับน้ำ โดยไม่มีการทำลายธรรมชาติ ไม่มีการไล่คน พืช และสัตว์ออกไปจากที่ที่เขาเคยอยู่อาศัยมาแต่บรรพบุรุษ พร้อมทั้งคืนความอุดมสมบูรณ์ให้ชุมชนใกล้เคียงได้อยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข และเพิ่มความรักความสามัคคีอย่างที่ไม่มีรูปแบบไหนทำได้
แต่ถ้าท่านยังชื่นชอบการกระทำที่ต้องไล่คน พืช สัตว์ ทำลายธรรมชาติเหมือนรอบหลายสิบปีที่ผ่านมา โดยไม่แยแสใครจะเดือดร้อนอย่างไรก็ช่างมัน กูไม่สนใจ
ณัฐธนัน มีแก้ว ครูท้วม ไม้หลา 6 เมษายน 2558 วันจักรี 23.40 น.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น