วันนี้ฟังดร.ดำรงเล่าให้ฟังเรื่องฝายมีชีวิตวัดจันพอ รู้สึกปลื้มใจเหลือเกิน ที่ความใฝ่ฝันของพวกเรากลายเป็นความจริงขึ้นมา เมื่อก่อนฝายมีชีวิตจะมีเฉพาะชาวบ้านเป็นส่วนใหญ่ ภาคราชการจะเข้ามาน้อยมาก แต่ที่นี่ มีตั้งแต่พระคุณเจ้า นายอำเภอ กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน นายกอบต. แม้กระทั่งผู้บริหารและเจ้าหน้าที่จากชลประทาน และชาวบ้าน
เป็นการครบองค์เป็นครั้งแรก และยังเป็นฝายมีชีวิตตัวแรกที่ร่วมมือกันสองอำเภอ คือ ตำบลอินคีรี อำเภอพรหมคีรี และตำบลดอนตะโกอำเภอท่าศาลา เหมือนกับที่ดร.ดำรงพูดไว้ว่า การสร้างฝายมีชีวิต ต้องเริ่มจากรากฐาน ที่นี่รากฐานมั่นคงเหลือเกิน
ทำไมผมถึงพูดว่าฝายมีชีวิตเจอของจริงเข้าแล้ว ก็ในเมื่อมีครบองค์อย่างนี้ จะทำให้ฝายมีชีวิต เป็นไปตามความฝันของพวกเรา เพราะฝายมีชีวิตรุ่นก่อนๆนั้น เจ้าพระคุณเอ๋ย ผู้ที่ร่วมกันทำนั้นเลือดตาแทบกระเด็น จะต้องหาทุกอย่างด้วยตัวเองและคนในท้องถิ่นหรือต่างถิ่น ราชการไม่ค่อยมาดูแล แต่ที่นี่มาพร้อม ผมจึงรู้สึกปลื้มใจเป็นที่สุด และมั่นใจว่าฝายมีชีวิตวัดจันพอ จะเป็นต้นแบบให้พื้นที่อื่นๆ ได้นำไปใช้ เพราะแม้แต่กรมชลประทานซึ่งมีโครงการแน่นอนแล้วว่า จะต้องทำฝายคอนกรีตตรงจุดนี้ ในปี 59 ก็ยังบอกว่าถ้าทุกฝ่ายพร้อมใจกันที่จะเอาฝายมีชีวิต กรมชลประทานก็พร้อมที่จะทำตามความต้องการนั้น สุดยอดครับสุดยอดจริงๆพ่อเจ้าประคุณ
ท่านผู้อ่านครับถ้าทุกๆที่พร้อมใจกัน เหมือนฝายมีชีวิตวัดจันพอ เมืองนครของเรามีพื้นที่ประมาณ 6 ล้าน 2 แสนไร่ มีความยาวของคลอง 1206 กม. ไม่นับลำห้วยเล็กๆ เราสร้างฝายในคลองประมาณ 2 กม.ต่อตัว ผมยกตัวอย่างฝายมีชีวิตคลองพุดหง ไม้ไผ่ ไม่ต้องซื้อ ค่าแรงไม่มีใครรับทั้งชาวบ้านและทหาร คงจ่ายเฉพาะค่าเชือก ค่ากระสอบทราย ค่าอาหารมื้อกลางวัน เราจ่ายประมาณ 3 แสนบาท ถ้าใช้เกณฑ์นี้ ก็จะสร้างฝายมีชีวิตประมาณ 600 ตัว ใช้เงินไม่เกิน 200 ล้านบาทและในลำห้วยต่างๆ อีกไม่เกิน 2000 ตัว ตัวละประมาณ ห้าหมื่นถึงหนึ่งแสนบาท เฉลี่ย แปดหมื่นบาท อีกไม่เกิน 160 ล้านบาท เราจะสามารทำให้เมืองนครของเราเป็นเขตปลอดภัยแล้งถาวรได้อย่างแน่นอนครับ ใครคิดจะทำเรื่องดีๆอย่างนี้บ้างครับ
ขอขอบคุณพระคุณเจ้า ท่านนายอำเภอรังสรรค์ รัตนสิงห์ นายอำเภอท่าศาลา ท่านกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ท่านนายกอบต. ผู้บริหารและเจ้าหน้าที่ชลประทาน และหน่วยงานอื่นๆที่ผมอาจยังไม่ได้รับข้อมูล รวมทั้งชาวบ้านทุกท่าน ขอคารวะด้วยหัวใจ จากชาวฝายมีชีวิตทุกคนครับ
ณัฐธนัน มีแก้ว ครูท้วม ไม้หลา 08.57 น.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น